مرگ بر این ساعت بی هم بودن...

لیلــــی تو ندیدی که چــــه با مــن کردند     مــــردم چــــه بــــلاها به ســــرم آوردنـــد

من از به جــــــــهان آمــــدنم دلــــــــگیرم       آمــــاده کنــــید جوخــــه را،مـــی مــــیرم

در آینــــه یک مــــردِ شکـسته ست هنوز       مرد اســـت که از پا ننشسته ست هنوز
یک مــــرد که از چشمِ تو افتاد شـکست        مــــرد اسـت ولی خانه ات آباد،شکست 

ته مــــانده ی یــــک مــــرد اگــــر برگــردد         صــــادق،ســــگ ولــــگرد اگـــــر برگـــردد
  معشــــوق اگر زهــــر مهــــــــیا بکـــــــند       داوود نـــــــباشد کــــــــه دری  وا بکـــــند
  این خاطــــره ی پــــیر به هم مــــــی ریزد     آرایــــش تصــــویر بـــه هــــم مـــــــی ریزد 

بعــــد از تو به دنیــــای دلــــم خنــــدیدند      مــــــردم به ســــراپای دلــــم خــــندیـــدند
در وادیِ مــــن چشــــم چرانــــی کردنـــد      در صحــــنِ حَــــرم تکــــه پرانــــی کـــــردند
در خانه ی من عشــــق خدایــی می کرد    بانــــوی هنــــر،هنرنــــمایی مــــــی کــــرد 

 بعــــد از تو جــــهانِ دگری ســــاختـــه ام      آتــــش به دهــــانِ خــــانه انــــداخـــــته ام 

من پای بدی هـای خــــودم مــــی مانــم       من پــای بدی هــــای تو هــــم می مانــم

اِی تُــــف به جــــهانِ تا به ابد غــــم بودن     اِی مــــرگ بر این ساعتِ بی هــــم بــودن
یادش همه جا هست،خودش نوشِ شما      اِی ننــــگ بر او مــــرگ بر آغــــوشِ شــــما
شمشیر بر آن دست که بر گردنــش است        لعنــــت به تَنــــی که در کنــار تنــش است