دلبری....

دلبری آمد و خندید و معما شد و رفت 

با نگاهی گذرا در دل ما جا شد و رفت 

 پای می خواست رود سوی نگاه از پی او 

غمزه ای کرد که دل بی سر و بی پا شد و رفت 

دل در این ماند که تدبیر، چه تقدیر کند؟ 

او چه مهتاب صفت جلوه ی رویا شد و رفت 

خاستم با غزلی در شب مهتابی او 

تا مرا دید، سحر عامل فردا شد و رفت 

حالتی رفت که دل تیر کشان در خون شد 

بی خبر از تَرَک این دل مینا شد و رفت 

سرنوشتم به غم آلود، ندانست که دل 

این همان میکده داریست که رسوا شد و رفت