دل نوشته های زنده یاد پناهی

سیاه سیاهم

با زرد هماهنگم کن استاد!

گاه حجم یک کلاغ

کنتراست یک تابلو را حفظ میکند

 

 

 

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان

نه به دستی ظرفی را چرک میکنند

نه به حرفی دلی را آلوده

تنها به شمعی قانعند

واندکی سکوت......

 

 

ما چیستیم ؟!

جز ملکلولهای فعال ذهن زمین ،

که خاطرات کهکشان هارا

مغشوش میکند !

 

 

گز میکند خیابانهای چشم بسته از بر را

میان مردمی که حدودا میخرند و

حدودا میفروشند

در بازار بورس چشمها و پیشانی ها

و بخار پیشانیم حیرت هیچ کس را بر نمی انگیزد...

کودکی ام...

بهزیستی نوشته بود:

 

شیر مادر, مهر مادر, جانشین ندارد

 

شیر مادر نخورده مهر مادر پرداخته شد

 

پدر یک گاو خرید

 

و من بزرگ شدم

 

اما هیچکس حقیقت من را نشناخت

 

جز معلم ریاضی عزیز ام

 

که همیشه می گفت

 

گوساله, بتمرگ

این روز ها همه آدم ها درد دارند

این روز ها همه آدم ها درد دارند،

درد پول...

درد عشق...

درد تنهایی...

این روز ها چقدر یادمان میرود زندگی کنیم.

خدا.....

خدا گوید: تو ای زیباتر از خورشید زیبایم........

تو ای والاترین مهمان دنیایم............

بدان آغوش من بازاست...........

شروع کن یک قدم با تو............

تمام گامهای مانده اش با من!!!!!!!

جان من سنگ دلی دل به تو دادن غلط است

جان من

سنگ  دلی  دل   به  تو   دادن   غلط است      بر سرراه تو چون خاک فتادن غلط است

رفتن اولی است زکوی توستادن غلط است       جان شیرین به تمنای تودادن غلط است

نخل  نو  خیز گلستا ن  جهان  بسیار است       ترک زرین کمن موی میان بسیار است

بالب  همچو  شکر تنگ دهان  بسیار است        نه که غیر ازتو جوان نیست جوان بسیاراست

دیگری  این همه  بیداد به  عاشق نکند                  قصد آزردن  یاران  موافق  نکند

مکن آن نوع که آزرده شوم از خویت               دست بر دل نهم و پای کشم از کویت

دید ه  پو شم ز تنما ی  رخ   نیکویت               سخنی گویم و شرمنده شوم  از رویت 

چند صبح آیم و از خا ک درت شام روم           از  سر کوی تو  خود کام  به ناکام روم

صد دعا  گویم و آزرد ه  به  دشنام روم          از  پیت  آیم  و با  من  نشو ی رام روم

حرف زن ای بت خونخوار چه می پرهیزی          نه حدیثی کنی اظهار چه می پرهیزی  

از سرکوی تو با دید ه ی تر خواهم رفت          چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت

تا نظر می کنی ازپیش نظر خواهم رفت            گر نرفتم زدرت شام  سحر خواهم رفت

نه که این بارچو هر بار دگرخواهم رفت           نیست  باز آمد نم  باز اگر  خواهم رفت

چند  پیش  تو بقد ر ا ز همه  کمتر  باشم            از تو چند ای بت بد کیش مکدر باشم

می رو م  تا  بسجو د  بت   د یگر  باشم            باز اگر سجده کنم پیش تو  کافر باشم

خرده  بر حرفه درشته منه آزرده مگیر        حرف آزرده  درشتانه  بود  خر د ه  مگیر 

اگر ماه بودم

اگر ماه بودم به هرجا که بودم
سراغ تو را از خدا می گرفتم

وگر سنگ بودم به هر جا که بودی
سر رهگذار تو جا می گرفتم

اگر ماه بودی به صد ناز شاید
شبی بر لب بام من می نشستی

وگر سنگ بودی به هرجا که بودم
مرا می شکستی، مرا می شکستی

                                               فریدون مشیری