رسیدن...

رسیدن آداب دارد

وقتی رسیدی

باید بمانی....باید  بسازی

باید بدانی که چقدر زجر کشیدی تا رسیدی

که آرزویت بوده برسی

وقتی رسیدی باید حواست باشد تمام نشوی....

قدم هایت...

قدمهایت را یواش تر بردار!

بگذار به پایان نرسد این خیابان.

نمی دانم کی دوباره همقدمی با پاهایت نصیب پاهایم خواهد شد؟

بمان تا تمامی لحظاتم را به نامت کنم.

عکس های عاشقانه کارتونی

بازم با یه پست جدید سراغ دیده گان شما عزیزان امده ایم
در این پست برای شما عزیزان چند عکس عاشقانه عاشقانه
کارتونی و فانتزی رو آماده استفاده شما عزیزان کرده ایم .
 برای مشاهده عکس ها به ادامه مطلب مراجعه نمایید .




ادامه مطلب
 

و من هنوز عاشقم

 و من هنوز عاشقم ، آنقدر که می توانم
هر شب بدون آنکه خوابم بگیرد
از اول تا آخر بی وفایی هایت را بشمارم

و دست آخر همه را فراموش کنم

دلم شادی می خواهد
وسعتش زیاد نیست ، به اندازه کف دستانت
دستانم را بگیر …

شیرینی لبانت

با هیچ مزه ای عوض نمی کنم نمک چهره ات را

ولی متعجبم …

از شیرینی لبانت در این نمکزار !

مرگ بر این ساعت بی هم بودن...

لیلــــی تو ندیدی که چــــه با مــن کردند     مــــردم چــــه بــــلاها به ســــرم آوردنـــد

من از به جــــــــهان آمــــدنم دلــــــــگیرم       آمــــاده کنــــید جوخــــه را،مـــی مــــیرم

در آینــــه یک مــــردِ شکـسته ست هنوز       مرد اســـت که از پا ننشسته ست هنوز
یک مــــرد که از چشمِ تو افتاد شـکست        مــــرد اسـت ولی خانه ات آباد،شکست 

ته مــــانده ی یــــک مــــرد اگــــر برگــردد         صــــادق،ســــگ ولــــگرد اگـــــر برگـــردد
  معشــــوق اگر زهــــر مهــــــــیا بکـــــــند       داوود نـــــــباشد کــــــــه دری  وا بکـــــند
  این خاطــــره ی پــــیر به هم مــــــی ریزد     آرایــــش تصــــویر بـــه هــــم مـــــــی ریزد 

بعــــد از تو به دنیــــای دلــــم خنــــدیدند      مــــــردم به ســــراپای دلــــم خــــندیـــدند
در وادیِ مــــن چشــــم چرانــــی کردنـــد      در صحــــنِ حَــــرم تکــــه پرانــــی کـــــردند
در خانه ی من عشــــق خدایــی می کرد    بانــــوی هنــــر،هنرنــــمایی مــــــی کــــرد 

 بعــــد از تو جــــهانِ دگری ســــاختـــه ام      آتــــش به دهــــانِ خــــانه انــــداخـــــته ام 

من پای بدی هـای خــــودم مــــی مانــم       من پــای بدی هــــای تو هــــم می مانــم

اِی تُــــف به جــــهانِ تا به ابد غــــم بودن     اِی مــــرگ بر این ساعتِ بی هــــم بــودن
یادش همه جا هست،خودش نوشِ شما      اِی ننــــگ بر او مــــرگ بر آغــــوشِ شــــما
شمشیر بر آن دست که بر گردنــش است        لعنــــت به تَنــــی که در کنــار تنــش است 

یزدان فقط داند که من از بهر چه افتاده ام...

مــن برگ پایــیزم که از رنــج زمــان افــتاده ام     با هر نسیمی در زمین در پیچ و تاب افتـاده ام

هرگز نشــد طوفان مرا یک لحظه از جا برکــند     از بــاد پاییــزی چنــین خــارو ذلیــل افتــاده ام

من روزگاری پوششی سرسبز و زیبا بـوده ام      امــروز که زرد و باطــلم در پیش و رو افتـاده ام

روز زبحـر مــردمان بـودم همــیشه ســایه ای      حالا که شــد عمــرم تمام در زیر پا افتــاده ام

گاهی کثیفی خواندنم گاهی مرا ســوزاندنم       ایــن بی وفــایی رو ببــین انــدر بلا افــتاده ام

از باد پاییزی بپرس سرسختی و بی باکـی ام      یزدان فقط داند که من از بهــر چــه افتــاده ام

امید معروفی

رمضان مبارک

رمضان آمد و آهسته صدا کردمرا 

مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمی بوزید

که سرا پا پر از عطرو صفا کرد مرا

نازم آن دوست که با لطف سلیمانی خویش

پله ازسلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات

همرهی تا به لب آب بقا کرد مرا

زین دعاهاست که با بی برگی و ضعف

در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا

هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد

کم بود زین همه فیضی که عطا کرد مرا