بی همگان به سر شود بی تو به سر نمیرود...
بی همگان به سر شود بی تو به سر نمیرود...

کلبه کوچک قلبم تاابدخانه ی توست
اشک من هرشب درخلوت خویش بهانه ی توست
دل من کنارجمع گرچه که بی احساس است
ولی تاتودردل هستی خوارودیوانه ی توست
مانمی دانیم که فرداچیست درتقدیرمان
ولی امروزپناهگاه سرم شانه ی توست
فکرمن شایدهزاران خانه پرواز کند
کلبه ی قلبم ولی خانه وکاشانه ی توست…..